تعیین نیازهای توجه سرویس پرشی والیبال با استفاده از روش تکلیف دوگانه

هدف تحقیق حاضر، استفاده از روش تکلیف دوگانه برای بررسی اثر یک تکلیف زمان واکنش ثانویه بر عملکرد سرویس پرشی و ارزیابی روند نیازهای توجه اجرای این مهارت بود. چهارده بازیکن والیبال نخبه و جوان، که توانایی بالایی در اجرای سرویس پرشی داشتند، در تحقیق شرکت کردند. پس از اندازه گیری زمان واکنش پایه، هر شرکت کننده 60 سرویس پرشی را اجرا کرد. زمان واکنش کلامی شرکت کنندگان به یک محرک صوتی در حین اجرای سرویس اندازه گیری شد. ارائه این محرک در چهار موقعیت کاوش تغییر می کرد، ولی در کوشش های مچ گیری ارائه نمی شد. نتایج تحلیل واریانس با تکرار سنجش نشان داد که موقعیت های کاوش اثر معناداری بر عملکرد نگذاشته است، که نشانگر این است که شرکت کنندگان توانسته اند سرویس والیبال را به عنوان تکلیف اصلی حفظ کنند و بیشترین بار توجه را به آن اختصاص دهند. با توجه به این نتایج، باید بین تغییرات زمان های واکنش کاوش و نیازهای توجه موقعیت های کاوش رابطه مستقیم وجود داشته باشد. تحلیل واریانس تکرار سنجش دوم نشان داد که اثر موقعیت های کاوش بر زمان واکنش معنادار بوده است. آزمون مقابله های ساده نشان داد هر چهار زمان واکنش کاوش به میزان معناداری بیشتر از زمان واکنش پایه بوده است، که نشانگر آن است که سرویس پرشی در کل توجه خواه است. آزمون مقابله های تکرار شونده نشان داد که به ترتیب پیش از پرتاب در دورخیز (موقعیت کاوش اول) و پس از ضربه (موقعیت کاوش چهارم) بیشترین نیاز توجه را لازم داشته اند، درحالی که بار توجه گام برداشتن به جلو درست پیش از پرش (موقعیت کاوش دوم) و درست پیش از ضربه در وضعیت پرش (موقعیت کاوش سوم) به ترتیب کمتر از دو موقعیت دیگر بود. این نتایج نشانگر آن است که توجه از یک الگوی غیر خطی تبعیت می کند. تحلیل واریانس عاملی نشان داد که تنها اثرهای اصلی نتیجه سرویس (موفق؛ از دست رفته) و موقعیت های کاوش معنادار بوده است، که نشانگر این است که سطح توجه در سرویس های از دست رفته پایین تر از سرویس های موفق بوده است، درحالی که الگوی نیازهای توجه مشابه بوده است. این گونه نتیجه گیری شد که احتمالاً یکی از دلایل از دست رفتن سرویس نقصان توجه است، اما الگوی نیازهای توجه مستقل از نتیجه سرویس است.